เกษตรกรผู้ยิ่งใหญ่

เกษตรกรผู้ยิ่งใหญ่คือคนที่ไม่ร้องขอไม่รอค่อยอะไรจากใครทั้งนั้น ไม่โทษดิน ไม่โทษฟ้า ไม่โทษโน้นไม่โทษนี่ 

เขาจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตัวของเขาเอง 

เพราะเขารู้ว่าดีว่าถึงโทษไปก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้น 

เขาจึงรู้จักใช้สติปัญญาในการมองปัญหาเรียนรู้และลงมือ

แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตเขา ด้วยตัวของเขาเอง

เขารู้ดีว่าอะไรคือแก่นแท้ของชีวิต อะไรคือเปลือกของชีวิต 

ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยปราถนา 

ความโลภ ความโกรธ ความหลง แถบไม่มีอยู่ในใจเขาเลย เขารู้ว่าอะไรมีค่าอะไรไม่มีค่ารู้ว่าอะไรที่ควรทำและอะไรที่ไม่ควรทำ 

สิ่งที่พวกเขาปราถนามีเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น พวกเขาขอเพียงแค่มีพื้นที่เล็กๆไว้ทำในสิ่งที่พวกเขาอยากจะทำ ไว้สร้างสิ่งที่มีประโยชน์ต่อตนเอง ต่อผู้อื่นและตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน พวกเขามีแล้วรู้จักให้ได้แล้วรู้จักแบ่งปัน 

พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและจากโลกนี้ไปอย่างสงบ

ผู้นำที่แท้จริง ไม่กระหายที่จะเป็นหัวหน้า ไม่แสวงหาลูกน้อง แต่เมื่อคราวได้เป็น ก็รับภาระอย่างอาจหาญ

" ฉันเชื่อว่า

หากประเทศไทยของพวกเรา

หากต้องปิดประเทศ

เราก็อยู่ได้

เรามีทุกอย่าง

เราไม่อดตาย

ด้วยแนวคิดของพ่อหลวง

ฉันเชื่อว่าคนไทยทุกคนทำได้

อยู่ที่ว่าจะทำหรือป่าว

หรือเอาแต่พูดกันไปวันๆ 

 

พ่อสอนให้เราพึ่งตนเอง

ไม่ได้สอนให้เราเป็นทาสของเงิน

มีคนว่าพ่อมากมาย..

ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าคนพวกนั้นใช่คนไทยหรือป่าว 

ต่างคนต่างสี

เดี๋ยวนี้คนเราใช้สีแบ่งความคิดกันแล้วร๋อ

เธอไม่ใช่สีเดียวกับฉัน...เธอคิดไม่เหมือนฉัน

หรือเราเป็นศัตรูกัน

นี่หรือคนไทยที่ฉันรู้จัก 

 

มีประชาชนมากมายมาเรียกร้องความเป็นธรรม

ในเรื่องต่างๆ

ชาวนามากมาย...ทำนาแล้วข้าวราคาไม่ดี

เนื่องจากรัฐบาลให้ราคาต่ำ

ออกมาเรียกร้อง กันยกใหญ่

หอบลูกหอบหลานมา

เราว่าเอาเวลาที่มาตั้งม๊อบ เอาไปทำมาหากินดีกว่า

หรือว่า...เงินที่เขาให้มันเยอะกว่า

แล้ว...เขาจะให้เงินพวกคุณไปตลอดชีวิตไหม

 

รัฐบาลหน้าเหลี่ยม เคยให้ราคาดีกว่านี้ตั้งเยอะ

เขาสอนให้พวกเรากู้เงิน 

มีโครงการต่างๆมากมาย..ที่พวกเราชอบ

แต่เราต้องกู้เงินเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา...

นี่หรือ...คือแนวคิดที่เขาว่ากันว่้าดี

 

ทำไมไม่หันไปดูที่สาเหตุ

ชาวนาส่วนใหญ่ใช้ปุ๋ยเคมี ราคาแพง

ทั้งๆที่เราก็มีปุ๋ยชีวภาพ

เรามีของดี..แต่ไม่รู้จักใช้

แล้วห็ไปโทษโน้นโทษนี่

 

หนึ่งสมอง สองมือ

เรามีเหมือนกัน

แต่ที่ไม่เหมือนกันคือความพยายาม"

“พ่อผาย สร้อยสระกลาง” ปราชญ์เกษตรของแผ่นดิน

แล้วเราจะเปลี่ยนแปลงประเทศนี้ได้อย่างไร

 “ ใช้ขี้วัวเอามาใส่ดินเลว ๆ ให้มีปุ๋ย หมู่บ้านนี้แห้งแล้ง ไม่รอใครทั้งสิ้น รอไปรอมามันจะอดตาย ก็ขุดสระให้มีน้ำ พอดินมันดีนะ ทำได้ทุกอย่าง มะนาว มะม่วง มังคุด ลำไย มะเฟือง มะไฟ มะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ... 

จะไปทำไม ของเราก็มีซุปเปอร์มาร์เก็ต  พอผมมีเยอะ ๆ ผมก็แบ่ง แบ่งอาวุธ อาวุธทางปัญญา ผมจะเปลี่ยนประเทศได้อย่างไร ก็ทำให้ดินที่แห้งแล้ง ให้อุดมสมบูรณ์ เปลี่ยนคนอดอยากให้มีกิน พอคนมีกินก็มีสติ มีปัญญา อัตตาหิ อัตโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน 

นี่แหละผมเปลี่ยนประเทศแล้ว” 

                                                                 - พ่อผาย